gorzeć

gorzeć I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk IIIa, gorzećeje, gorzećrzał {{/stl_8}}– zgorzeć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'palić się potężnie, płonąć intensywnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gorzały wszystkie chaty we wsi. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}gorzeć II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, gorzećeję, gorzećeje, gorzećrzał, gorzećrzeli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odczuwać wzburzenie, podniecenie spowodowane silną, gwałtowną emocją': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gorzeć nienawiścią. Gorzeć z miłości. Gorzeć chęcią zemsty. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'jaśnieć, świecić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Na niebie gorzała łuna. Ogniska gorzały w ciemności. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rumienić się, być gorącym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Policzki gorzały mu ze wstydu. Twarz gorzała od gorączki. {{/stl_10}}